အခန်းဆက်ဝတ္ထုရှည်

မုန်း၍မဟူ

ယမန်နေ့မှအဆက်

“ဦးလေး၊ ဝေဝေူ ပြန်တော့မယ်” ဦးလေးဘိုးမြိုင်မှာ  ဒေါ်သက်ထံမှ ကြားရသိရ၍ အဓိပ္ပာယ် နားလည် ရှင်းလင်းသွားသည့် မျက်စိမျက်နှာဖြင့် “ကလေး ပြန်တော့မယ်လား၊ အေး...အေးပြန်”ဟု သူ့အသံကို သူထိန်း၍ ပြောနေသည်။

ဦးလေးဘိုးမြိုင်၏ ထိန်းပြီးပြောလိုက်သောအသံမှာ အသည်းထဲအေးစက်သွား၏။ တစ်ထိုင်ချင်း ပြောင်းလဲ သွားပုံများမှာ ရင်ထဲကို ဟာသွားလေ၏။ “ငါ့အကြောင်း ဦးလေးဘိုးမြိုင်သိသွားပြီ” ဟု ရင်ခေါင်းထဲ ဆို့တို့ တို့ဖြင့် မျက်နှာမထားတတ်သလောက် တင်းကျပ်သွားလေ၏။

မုန်း၍မဟူ

ယမန်နေ့မှအဆက်

ကိုနေဦးမှာ တပ်မတော်နှင့်အထက်သို့ ပါသွားကြောင်း သာသိကြရကာ ဘယ်ရောက်နေမှန်း မသိရပေ။ အိမ်ရှေ့ခန်း၌ လူဝင်လာသံကြား၍ ကြီးတော်သက် ထွက်ကြည့်ပြီး ''ဘိုးမြိုင်၊ မင်းနှယ်ကွယ် ပျောက်ချက်သား ကောင်းလိုက်တာ၊ ပြန်လာသေးသကိုး''ဟု အံ့သြစွာ အော်ပြောလိုက်လေသည်။

ဝေသည် နေရာမှရုတ်တရက်ထလိုက်ကာ ''ဦးလေးဘိုးမြိုင်'' ဟုတလျက် အပြင်ခန်းသို့ ထွက်လာလေသည်။

မုန်း၍မဟူ

ယမန်နေ့မှအဆက်

ဝေ စားပုံသောက်ပုံများကိုလည်း မျက်စိထဲ မြင်နေလေသည်။ ဝေနေပုံထိုင်ပုံများကို မျက်စိထဲ မြင်နေလေသည်။ စားပွဲခုံအစွန်းတွင် သူ့ပန်းကန်၊ သူ့ဇွန်းနှင့် သူ့အစားအစာက သက်သက်၊ ဆေးသောက်ခြင်းလည်း ခဏ ခဏ၊ ဒါတွေကို ဝေက မမှု။ ဦးစောဟန်၏ ဇယားအတိုင်း နံနက်တစ်မျိုး၊ ညနေတစ်မျိုး ဝတ်စားဖြီးလိမ်းခြင်း မပျက်၊ ညည်းညူခြင်းမရှိဘဲ စိတ်ရှည် လက်ရှည်ကြံ့ကြံ့ခံနိုင်နေသည်။

ဦးစောဟန်၏ ယုယဂရုစိုက်ခြင်းမှာ ကမ်းကုန်နေသဖြင့် ထားထားမှာ ဘေးကနေ စိတ်အိုက်အိုက်ဖြင့် ပင့်သက်ချမိသည်။

မုန်း၍မဟူ

 

ယမန်နေ့မှအဆက်

ဝေသည် စဉ်းစားနေသည်။   စဉ်းစားနေပုံမှာ လေးလေးနက်နက် မဟုတ်လှ။ ဖျတ်ခနဲ စဉ်းစားသည့် အမူအရာသာလျှင်ရှိကာ ခပ်သွက်သွက်ပြန်ပြောသည်။

''ဆရာဝန်က ရန်ကုန်လည်း ဒီရောဂါ ဒီဆေးမျိုးပဲ ကုတာပဲ၊ မထူးပါဘူးတဲ့။ ဒီမှာ သူရှိတော့ အချိန်မရွေး နေ့ညမပြတ် လာကြည့်နိုင်တယ်။  ဂရုစိုက်ကုပေးနိုင်တယ်လို့ ပြောတယ်။ အခုသွေးမပါတော့  သက်သာတယ်လို့ ယူဆရမှာပေါ့။ ဆေးရုံတော့ မတက်ချင်ပါ ဘူး။ ဒီမှာပဲ ကုမယ်လေ''

''ဆရာဝန်တော့ နင်တို့အိမ်လာရလွန်းလို့ မြောင်း ပေါက်မှာပဲ''ဟု ထားထားက ပြောပြီးရယ်သည်။

မုန်း၍မဟူ   (၁၀-၅-၂၀၂၁)

ယမန်နေ့မှအဆက်

သူ့အိမ်သို့   အဝင်ရ၊  အထွက်ရခက်သဖြင့်   ဘယ်ဆွေမျိုးမှ  အဝင်၊  အထွက်မလုပ်ရဲကြ၍ ဆွေမျိုးများကိုသတိရဟန်၊ အောက်မေ့ဟန်တူရဲ့ဟု   စာဖတ်ပြီး  စိတ်မကောင်း ဖြစ်ရသေးသည်။

အိမ်ထဲတွင် ဘယ်မှမသွားရဘဲ လူမမာကြီးအဖြစ်နှင့် ခြောက်ကပ်နေမည့်ဘဝကို အကဲခတ်မိလျက် မိမိလာသည့်အတွက်   ဝေဘယ်လောက်များဝမ်းသာလိမ့်မလဲဟု  တွေးကြည့်၍   ရင်ထဲ၌လှိုက်ဖိုလာသည်။

ဘိုကလေးသို့ သင်္ဘောဆိုက်ကပ်သည့်အခါ မိုးပင်မလင်းသေးချေ။ ထားထားမှာ မော်လမြိုင်ကျွန်းရောက်ခါနီးပြီဟု ဝမ်းသာအားရဖြစ်နေပေသည်။

မုန်း၍မဟူ   (၉-၅-၂၀၂၁)

ယမန်နေ့မှအဆက်

''ကို့ကိုမပြောရက်လို့ တစ်နေ့လုံး မျိုသိပ်နေရတယ်၊ ဝေလေ  မနက်က ချောင်းဆိုးလိုက်တာ  သွေးပါလာတယ်''

''သွေးပါလာတယ်...သွေးပါလာတယ်...''

ဦးစောဟန်၏အသံမှာ    အံ့သြကြီးစွာဖြင့် ထိတ်လန့်စွာ တုန်သောအသံ...။  ဝေသည် 

ထိုအသံထဲတွင်နစ်မြုပ်သွားလေ၏။ ထိုအသံထဲတွင်   သူ့ကိုယ်ရောစိတ်ရော   မြှုပ်နှံပစ်လိုက်ရသလိုပင်။