အခန်းဆက်ဝတ္ထုရှည်

ဘဝအိပ်မက် ပန်းအိပ်မက် အမှတ်စဉ်(၇၂)

ထို့နောက်    သမီးကြီးမှမွေးသော သူ၏မြေးများ၊ ဟိုမှာနေ ဟိုမှာကြီးပြီး မြန်မာစကားပင်  မတတ်ကြတော့သော

ဘဝအိပ်မက် ပန်းအိပ်မက်

ဘဝအိပ်မက် ပန်းအိပ်မက်

အမှတ်စဉ်(၇၁)

 “မင်းက  ဘဘကြီးအတွက် ဘာလုပ်ပေးချင်လို့လဲ”

“ကျွန်တော်ဘာလုပ်ပေးရမလဲ}”

ကိုဦးက ပြန်မေးသည်။

“ဘဘကြီးအတွက် မင်းလုပ်ပေးနိုင်တာတော့ရှိတယ်၊ ဒါပေမဲ့အခုတော့ မဟုတ်ဘူး”

“ဘယ်တော့လဲ၊ ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ”  ဦးဘပွား၏ရင်ထဲတွင် ပြင်းပြစွာနာလာသည်။ တကျွတ်ကျွတ်နှင့်   စုတ်သပ်လိုက်ချင်သော်လည်း ညည်းလိုက်ချင်သော်လည်း  ထိုဝေဒနာများကို အံကြိတ်ပြီး တင်းခံလိုက်သည်။

ဘဝအိပ်မက် ပန်းအိပ်မက် အမှတ်စဉ်(၆၄)

ဘဝအိပ်မက် ပန်းအိပ်မက်

အမှတ်စဉ်(၆၄)

သူတို့၏မိခင်နှင့်ဖခင်သည်လည်း အသေမှဖြောင့်နိုင်ပါရဲ့လား၊ နာကျင်ပြင်းပြသော ဝေဒနာကို ခံစားပြီး ရုပ်နှင့်နာမ်မကွဲကွာမီသူတို့ဘာအတွက် တွေးတောပူပန်သွားကြမည်နည်း၊

လူလားမမြောက်သေးသော သားသမီးသုံးဦးအား ခိုကိုးရာမဲ့တွယ်ရာမဲ့ထားခဲ့ရခြင်းအတွက်  သူတို့၏ နှလုံးသားများသည်   မည်မျှကျွမ်းလောင်ကြေကွဲသွားကြရမည်နည်း။ ဦးဘပွားသည် ဆက်၍ မတွေးချင်တော့သဖြင့် ခေါင်းကိုခါယမ်း ပစ်လိုက်သည်။ ကြုံတွေ့ရသောသူကို မဆိုထားနှင့် တွေးကြည့်ရသော သူပင်လျှင်   ရင်ထဲတွင်မွန်းကျပ်ပြီး နာကျင်လာရသည်။

ငါ ကံကောင်းပါတယ်

ဘဝအိပ်မက် ပန်းအိပ်မက်

ဘဝအိပ်မက် ပန်းအိပ်မက်

အမှတ်စဉ်(၆၃)

“သုရာမေရယ  မဇ္ဇပမာဒဋ္ဌာနာ  ဝေရမဏိသိက္ခာပဒံသမာဒိယာမိ”

“အာမဘန္တေပါ အရှင်ဘုရား”

အပေါ်ထပ်က ဦးထင်တစ်ယောက် အရက်ကိုပြတ်ပြတ်တောက်တောက်ကြီး ဖြတ်ပစ်လိုက်သည်ဟု ကြားရတော့ ဦးဘပွား ချက်ချင်းပင်မယုံမိပေ၊ သည်ခေါင်းဖြူစွယ်ကျိုးအဘိုးကြီးကို   အရက်က  လုံးလုံးလျားလျား အနိုင်ယူထားပြီဟု သူသာမက လူတိုင်းက ထင်ခဲ့ကြသည်။