အခန်းဆက်ဝတ္ထုရှည်

အရေးကြီးပြီ သွေးစည်းကြစို့

ယမန်နေ့မှအဆက်

“ဆရာကြီး ဇနီးခေါ်မလို့လား ဆရာ”

“မခေါ်ပါဘူးကွာ၊ အစကတည်းက ခေါ်ဖို့မစဉ်းစားပါဘူး။ ခေါ်ရင်အလုပ်ထွက်ပြီးလိုက်ခဲ့ဖို့ရှိတာပဲ။ အလုပ်က လည်း မထွက်နိုင်သေးဘူးကွ။ ဒီတံတားကသုံးနှစ်ကြာမှာ။ အောင်ကြီး၊ မင်းကောင်တွေပြောလိုက်၊ မီးစက်ကို တစ်ည နှစ်နာရီပဲမောင်းမယ်။ စက်သစ်ရမှ ဆယ်နာရီအထိမောင်းမယ်။ ဒီစက်ကမကောင်းဘူး ဟုတ်လား။ လှမင်းလည်းပြောလိုက်” သောင်းဒန်သည် စာကိုအဆုံးသတ်သည်။ မီးမရှိဘဲမှောင်လာသည့်အခါ အနေရ အထိုင်ရခက်လာသည်။

ရန်ကုန်တက္ကသိုလ် ကျောင်းတော်သား ကျွန်တော်

ရန်ကုန်တက္ကသိုလ် နှစ်(၁ဝဝ)ပြည့် ဂုဏ်ပြုဆောင်းပါး

စိန်ဝင်း(၄ဝ)

ယခုနှစ် ရာပြည့်ပွဲတော်ကျင်းပလျက်ရှိသည့်    ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်ကြီးတွင် ကျွန်တော်သည် ကျောင်းသား နှစ်ကြိမ်ဖြစ် ဖူးပါ၏။  ပထမအကြိမ်မှာ ၁၉၇၂ ခုနှစ်မှ  ၁၉၇၇ ခုနှစ်အထိဖြစ်ပြီး   ဒုတိယ တစ်ကြိမ်မှာ ၁၉၈၇ ခုနှစ်မှ ၁၉၉ဝ ပြည့်နှစ် အထိဖြစ်သည်။  ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်၏ စိန်ရတုကာလ   ကျောင်းသားဖြစ်ခဲ့ပြီး  ယင်းကာလနှင့် ပတ်သက်၍  ရေးသားမှု များစွာ မတွေ့ရသောကြောင့် ကျွန်တော်တို့ကာလ အတွေ့အကြုံများကို ပြန်လည် မျှဝေလိုစိတ်ဖြစ်ပေါ်မိပါသည်။