အခန်းဆက်ဝတ္ထုရှည်

ယမန်နေ့မှအဆက်

ဇာတ်လမ်းဆင်ထားသော အချစ်ဝတ္ထုက စိတ်ဝင်စားစရာ၊ စာရေးဆရာပီသစွာ အဓိပ္ပာယ်ရှိသော စာဖြစ်အောင် ကြိုးကြိုးစားစား ရေးထားသည်။တင်ပြပုံကောင်းသည်။

သရဲဝတ္ထုလိုပင်  ဘယာနကရသမြောက်အောင် ရေးထားသည်။ ကြောက်စရာအဖြစ်မြင်အောင် ကြောက်အောင် တင်ပြထားသည်။ သို့သော် စုန်းကဝေ တစ္ဆေ သရဲကဲ့သို့သော ကြောက်စရာမျိုး မဟုတ်၊ ကာလသားရောဂါ၏ ဆိုးကျိုးများကို ကြောက်စရာကောင်းအောင် ရေးထားခြင်းဖြစ်သည်။ ဘယာနကရသကို  ရောက်အောင်ပို့ဆောင်ရာတွင် အခြားသော ရသများလည်း စုံလင်သည်။

ယမန်နေ့မှအဆက်

ဆရာမပြောသည့်စကား မောင်ငြိမ်းချမ်း စွဲမြဲစွာ မှတ်မိပါသည်။ ခြောက်တန်းနှစ်ရောက်သောအခါ ကျောင်းပိတ်ရက်တွင် အိမ်ရှေ့ပိတောက်ပင်အောက်မှ ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာ စာဖတ်နေစဉ် လမ်းပေါ်မှာ ဗိုင်းခနဲလဲသံကြားရသည်။ မောင်ငြိမ်းချမ်း အမှတ်မထင်လှမ်းကြည့်လိုက်သောအခါ သူ့အရွယ်ကောင်မလေးနှစ်ယောက် လမ်းပေါ်မှာ စက်ဘီးလဲ၍ ဒူးပေါ်ပေါင်ပေါ်

ဖြစ်နေကြသည်။ မောင်ငြိမ်းချမ်းက မကြားချင်ယောင် မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး   လက်ထဲမှစာအုပ်ကို သဲသဲမဲမဲ ငုံ့ဖတ်နေသည်။

ဟယ်...ငါ့ဒူးခေါင်းပွန်းသွားပြီ...နာလိုက်တာ...

အငယ်မလေးက ငိုသံပါနှင့်ပြောနေသည်။

ယမန်နေ့မှအဆက်

ယမန်နေ့မှအဆက်

စဉ့်ကိုင်မြို့အလယ်တန်းကျောင်း

ကျောင်းဖွင့်သည်နှင့် မောင်ငြိမ်းချမ်းစဉ့်ကိုင်ကျောင်းမှာ တက်ရသည်။ အလယ်တန်းကျောင်းသား ဖြစ်သွားပြီ။ ရွာမှာအလယ်တန်းကျောင်းတက် သူတစ်ယောက်မျှမရှိ၍ မောင်ငြိမ်းချမ်းကျောင်းသွား ဖော်ပင်မရှိ၊ လုံချည်စိမ်းနှင့် အင်္ကျီအဖြူဝတ်ပြီး ရွာမှတစ်ယောက်တည်း ထွက်ရသည်။ အဖေကြီးဝယ် ထားသော စက်ဘီးလေးနှင့်ဖြစ်သည်။