အခန်းဆက်ဝတ္ထုရှည်

ယမန်နေ့မှအဆက်

''ကိစ္စရှိလို့လာရင် ပိုင်ရှင်သည်းမခံနိုင်တဲ့ အပြုအမူ အပြောအဆိုမျိုး ရှောင်ရတယ်မေမေရဲ့''

''ဘာဖြစ်လို့ ရှောင်ရမလဲ။ ငါ့သဘောပါ''

ဒေါ်လှမြတ်မင်းသည် တစ်လောကလုံးတွင် ငါမှတစ်ပါး ချမ်းသာမြင့်မြတ်သူမရှိ ထင်နေသည်ထင်ပါ၏။

သားအရင်းအား ခက်ထန်စွာ ဆက်ဆံပြောဆိုသည့် နည်းတူ၊ မခင်ရီတို့ သားအမိအားလည်း ရှုတ်ချသော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်ပြီး

''ဟေ့ ဒါဟာ ငါ့သားပဲ။ တစ်ဦးတည်းသော သား၊ အသက်လောက်ချစ်သောသား နားလည်လား။ ညည်းလည်း ညည်းသမီးကို ရွှေပေါ်မြတင်ထားတာပဲ။ ဒါပေမဲ့ ငါသဘောမတူဘူး။ မပေးစားနိုင်ဘူး၊ ဒါကို နားလည်ထားပါ''

ယမန်နေ့မှအဆက်

သို့သော် နောင်အေးကတော့ ကြိုးစား၍ပြုံးမြဲဖြင့်-

“သူက ပန်းပါ မေမေ။ သူကတော့ ပန်းမေမေ အန်တီ မခင်ရီပါ”

“ထင်သားပဲ”

ဒေါ်လှမြတ်မင်းက ပန်းအား ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်သည်။ ရာဇဝတ်သားအားကြည့်သော အထင်သေး စက်ဆုပ်သည့် မျက်လုံးများက တောက်ပြောင်စူးရှ၏။

“အေး၊ မင်းရုပ်ရည်ကလေးကတော့ သနားကမားပဲကွယ့်။ ငါ့သားကြိုက်မယ်ဆိုလည်း ကြိုက်စရာပဲ”

ပန်းသည် နောင်အေးအားကြည့်၏။ နောင်အေးသည် တောင်းပန်အသနားခံသော အကြည့်ဖြင့် ပြန်ကြည့်နေစဉ် ဒေါ်လှမြတ်မင်းက မခင်ရီအား ကြည့်ပြန်လေသည်။ မခင်ရီက မျက်နှာလွှဲနေလိုက်ရာ-

ယမန်နေ့မှအဆက်

''ဖေဖေ သမီးပြောခဲ့တာတွေ ဆိုခဲ့တာတွေကို ခွင့်လွှတ်ပါ ဖေဖေရယ်။ ဒါကိုတော့ သမီး သဘောမတူပါရစေနဲ့''

''ဟုတ်ပါတယ် အန်ကယ်။ ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်''

ကိုသန်းနိုင်က ဇနီးနှင့်သမီးကို ညင်သာစွာ တွန်းဖယ်၍ ထရပ်သည်။

သူက နှုတ်ထွက်စကားတိုင်း လုပ်ကိုင်ရန် ဆုံးဖြတ်ပြီးပေပြီ။  သူ၏ရည်ရွယ်ချက်က  လေးနက်သလို ဆုံးဖြတ်ချက်ကလည်း ခိုင်မာပေသည်။