အခန်းဆက်ဝတ္ထုရှည်

အောင် ရဲ့ အောင်

ယမန်နေ့မှအဆက်

    ကိုလတ်သည် အောင့်ကို ကမန်းကတန်း ဆွဲထူပြီးရယ်လျက်   လှမ်းဖက်လိုက်လေ သည်။

အောင်သည် ကိုလတ်၏ကျောပြင်ကို ဖြန်းခနဲရိုက်လိုက်ပြီး...

“ကိုလတ် တော်တော်ဆိုးပါလား”

ကိုလတ်သည်    တသောသောနှင့် ရယ်မောနေမိပြီး အောင့်ကို ဒုတိယအကြိမ် နမ်းလိုက်ပြန်သည်။

အောင် ရဲ့‌ အောင်

ယမန်နေ့မှအဆက်

“ကိုင်း...ဒီလိုဆိုရင် အဲဒီနောက်တစ်ခုကို ဖတ်ပြီး အောင့်ကိုပြန်ပေးမယ်”

“ကိုလတ်  သိပ်ဆိုးတာပဲ၊  တကယ်မတရားဘူး၊ ကျွန်တော့်ကို သိပ်နိုင်တာပဲ၊ ပေး ပြန်ပေး”

စာအုပ်ကို ပြန်လုသော အောင်၏လက်ကို ကိုလတ် သည် ဆွဲဖယ်ပစ်လိုက်ပြီး...

“ဘာဖြစ်လဲ အောင်ရဲ့၊ ဖတ်လို့ကောင်းပါတယ်”

အောင် ရဲ့ အောင်

ယမန်နေ့မှအဆက်

    အောင်ကဖြေတော့ အားလုံး တသောသောရယ်မောကြကာ  ဆန်းဆန်းမြင့်သည် ချောစုနှင့်အောင်တို့ အပြောနှင့် ရင်းနှီးနေသော ဒေဝကို လှမ်း၍...

“ကိုဒေဝတော့   မလွယ်တော့ဘူး၊  ထူမလိုလိုနဲ့ တကယ် အတယ်၊ ဒီကောင်မလေး သက်သက် အမှတ် ယူနေတာ၊   အောင်   ဒီလောက်စွံမယ်များ ထင်နေသလား”

“ခွေးမလေးတွေ”

ဒေဝက ဆဲရေးလိုက်လေသည်။

အောင် ရဲ့ အောင်

ယမန်နေ့မှအဆက်

လက်တွဲအတူတူ ကျောင်းကန်ဂူဘုရား ...မငြူစူသွားမယ်ဆိုရင်...မျက်နှာငယ်ရမှာက      မောင့်အချစ်ဦးကြင်သူ သက်မှူးခင်...။

တိုက်တော့   တိုက်ဆိုင်နေလွန်းလှည်။

အောင်သည်    သီချင်းဆိုကောင်းနေတုန်း    ကိုအောင်သည်   လွယ်အိတ်ကြီး တကားကားလွယ်လျက် ဖတ်သီဖတ်သီနှင့် ရောက်လာတာပဲ။