ဆောင်းပါးများ

၂၀၂၀ ပြည့်နှစ် ဒီဇင်ဘာ ၁ ရက်သည်  ရန်ကုန်တက်္ကသိုလ်  ရာပြည့်နေ့ဖြစ်သည်။    သတင်းစာ၊ ဂျာနယ်၊ ရေဒီယို၊  ရုပ်မြင်သံကြား အသီးသီးတို့က ရန်ကုန်တက်္ကသိုလ်နှင့် ပတ်သက်၍    ကဏ္ဍအမျိုးမျိုး၊ သမိုင်းကြောင်းဆိုင်ရာများ၊ သမိုင်းဝင်ပုဂ်္ဂိုလ် ကျောင်းသားဟောင်းကြီးများ အကြောင်း၊  ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်တွင် တက်ရောက်ခဲ့သည့် ကျောင်းသားဟောင်းကြီးများ၏ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသား ဘဝခံစားမှုများနှင့်  အခြားပတ်သက်ဆက်နွှယ်မှု အမျိုးမျိုးတို့ကို  ဖော်ကျူးရေးသား ထုတ်လွှင့်ပြသလျက်ရှိသည်။ ကျွန်တော်သည်  ရုပ်မြင်သံကြားမှထုတ်လွှင့်သော   ရာပြည့်သဘင် အထိမ်းအမှတ်  ဂုဏ်ပြုဖျော်ဖြေပွဲနှင့် တွေ့ဆုံမေးမြန်းခြင်း အစီအစဉ်တို့ကို မလွတ်တမ်းကြည့်ရ

ရန်ကုန်တက္ကသိုလ် နှစ်(၁ဝဝ)ပြည့် ဂုဏ်ပြုဆောင်းပါး

ဤဆောင်းပါးကို တောင်းပန်ခြင်းဖြင့် အစပြုလိုသည်။ ပထမဆောင်းပါးတွင် တို့တိတို့တိရေးသားရာမှ အာစရိယဆရာသခင်များကို   စုံစုံလင်လင်ဖော်ပြရန် လစ်ဟင်းသွားခဲ့မိပါသည်။

အာစရိယဆရာများ

ပထမနှစ်တွင် မြန်မာစာကို ဦးဟုန်ဝမ်က လည်းကောင်း၊ အင်္ဂလိပ်စာကို ဦးကျော်ဝင်းကလည်းကောင်း၊ သင်္ချာကို ဒေါ်သိန်းတင့်က လည်းကောင်း၊ ရူပဗေဒကို ဦးမြင့်ကြည်ကလည်းကောင်း၊ ဓာတုဗေဒကို ဒေါ်သန်းသန်းက လည်းကောင်း၊ ဘူမိဗေဒကို ဦးရွှေဝင်းကလည်းကောင်း   သင်ကြားပေးပါသည်။

ရတနာပုံခေတ်၌ ထွက်ပေါ်ခဲ့သော ရာဇဝင်ကျမ်းများတွင် ထင်ရှားသည့် ရာဇဝင်ကျမ်းတစ်စောင်သည် အမှာတော်ရေး ဦးရှင်ကလေးပြုစုထားသော ရာဇဝင်ညွန့် ဖြစ်သည်။

မြန်မာ့ဆိုရိုးတွင် အရိုးကိုအရွက်မဖုံး စေနှင့်ဟူ၍ရှိသည်။ ရိုးတံကို အရွက်မဖုံးနိုင်၊ ဖုံးလျှင်လည်း မကြာမီရင့် ရော်ကြွေကျရပြီး ရိုးတံမှာမူ ဟောင်း၍ ကြွေကျရိုးထုံးစံမရှိပေ။ ထုံးစံရှိ၍လည်းမရ၊ ထိုသို့ဖြစ်လာလျှင် အပင်သေမည်။  မြန်မာ့ရိုးရာအစဉ်အလာ၊ ဓလေ့ထုံးတမ်း၊ ကျင့်ဝတ်စည်းကမ်းတို့ မပျောက်ပျက် မတိမ်ကော ရအောင်၊ အရိုးကိုအရွက်မဖုံးရအောင် ထိန်းသိမ်းကြမှသာ ကိုယ်ပိုင်ယဉ်ကျေးမှုအဓွန့်ရှည် တည်မြဲကာ   မြန်မာ့ ဂုဏ်ရည်ထွန်းလင်း တောက်ပနေမည်ဖြစ်သည်။